Szyjnopochodny ból głowy jest częstą przyczyną konsultacji neurologicznych. Jest to zespół objawów, charakteryzujący się występowaniem bólu w sposób napadowy. Ból jest zazwyczaj o stałej lokalizacji z charakterystycznym promieniowaniem od okolicy szyi (karku) do czoła, gałki ocznej, oczodołu, skroni (niejednokrotnie nawet do przeciwnej strony).
W przeciwieństwie do migreny, w przypadku szyjnopochodnego bólu głowy, nie stwierdza się wrażenia bólu „pulsującego”, objawów aury, czy wielogodzinnego przebiegu. Napady szyjnopochodnego bólu głowy są krótsze w porównaniu z napadami bólu w przebiegu migreny, chociaż często pozostawiają po sobie dyskomfort i nawracają. Nasilenie bólu jest zmienne. Z uwagi na tendencję do lateralizacji bólu (do jednej połowy głowy i szyi) w przeszłości bywał nazywany „migreną szyjną”. Odnotowuje się występowanie wraz z napadami bólu mdłości, czy wymioty, foto- czy fonofobię, chociaż nie są to często zjawiska.
Szyjnopochodny ból głowy jest najczęściej następstwem przeciążeń lub urazu odcinka szyjnego kręgosłupa, rzadziej zmian zwyrodnieniowych. W badaniu wykazać można ograniczoną ruchomość odcinka szyjnego kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej oraz typowe wywoływanie bólu głowy przez prowokację ruchem czynnym lub biernym szyi. Zakłada się, że najczęściej dochodzi do niego wskutek uszkodzenia korzeni szyjnych C1-C3 i/lub nerwów potylicznych większych.
Powodem zgłoszeń do lekarzy jest najczęściej brak podatności na leczenie przeciwbólowe. Procedurą leczniczą i diagnostyczną jest zastosowanie regionalnej blokady nerwu potylicznego większego. Jeśli po zastosowaniu blokady dochodzi do remisji bólu, z dużym prawdopodobieństwem wskazać można na szyjnopochodny ból głowy.
Do niefarmakologicznych metod leczenia szyjnopochodnego bólu głowy należy zaliczyć fizykoterapię, rehabilitację, czy chirurgiczne przecięcie korzeni odpowiedzialnych za ból. Do środków farmakologicznych poza wykonaniem blokady regionalnej z wykorzystaniem GKS i lignokainy (wysoka skuteczność) zalicza się: karbamazepina, gabapentyna, pregabalina, lamotrygina (niska skuteczność).
